Heimwee, wie kent het niet?
Heimwee, nog steeds zoveel verdriet.
Heimwee, naar de tijden van weleer,
Heimwee, jou te moeten missen doet nog steeds zo’n zeer,
Hopend, je ooit nog eens te zien,
Hopend, in het hiernamaals misschien.
Hopend, dat mijn geheugen het niet af zal laten weten.
Hopend, dat ik je dus nooit zal vergeten,
Wetend, dat ik er goed aan heb gedaan,
Wetend, dat je rustig bent heengegaan.
Wetend, dat ik je een goed leven heb gegeven
Wetend, dat ik met de herinnering moet leven.
Verdrietig, om je eerste hond.
Verdrietig, om je tweede hond,
Verdrietig, om alle andere honden,
Verdrietig, om de niet helende wonden.
Gelukkig, dat ik je heb mogen verzorgen.
Gelukkig, dat ik mijn verdriet niet heb verborgen,
Gelukkig, door de vele mooie momenten,
Gelukkig, dat ik jouw oprechtheid mocht ontvangen.
Mijn beste vriend en vriendin, mijn hond, dat was jij.
mijn eerste hond , Andy was een kruising bastaard/mechelaar, het was een reu, en die heb ik met 6 weken uit het asiel gehaald, ik was altijd al gek op honden, maar thuis mocht ik ze niet, zodra ik op mezelf woonde, heb ik hem gehaald, wist v geen toeten of blazen, maar is toch aardig goed gekomen, het was ook wel een vreselijke ontdeugd, het ontdeugende ve bastaardje, en vrolijk ook wel, maar ook het felle ve mechelaar, deze hond is 13.5 jaar geworden, en met mn kinderen opgegroeid, het pupje op de 7e foto, is een duitse herder met stamboom, die heb ik helaas in moeten laten slapen, toen ze bijna 7 maanden was, vanwege botkanker, dat werd mn eerste liefde voor het karakter van duitse herders
klik op de foto voor een vergroting
mijn tweede duitse herder met stamboom was
Ytessa von johenlie, genaamd tessa, geb 20-2-1993 / 17-5-2003
hier een filmpje, het duurt even voor hij opgeladen is
.jpg)
